ایران

فراخوان تجمع ۸مارس درتهران خیابان آزادی مقابل وزارت کار

اسفند 13, 1396

325

دانشجو آنلاین ۱۳۹۶/۱۲/۱۳-فراخوان تجمع ۸مارس درتهران خیابان آزادی مقابل وزارت کار

فعالان حقوق زنان فراخوانی جهت روز جهانی زن ؛‌در۸ مارس ۲۰۱۸ درتهران را منتشر کرده اند .
محل این تجمع در خیابان آزادی مقابل وزارت کار تعیین شده است .
ساعت ۱۱تا ۱۲ روز ۱۷ اسفند مقابل وزارت کار
درایران تحت حاکمیت سرکوبگران ؛ به روزجهانی زن هرگز آنگونه که نیاز و شایسته زن ایرانی است نگاه نشده است ؛ زیرا که به زن بعنوان عنصری درجه دوم می نگرند؛‌بنابراین باشرکت دراین تجمع زن ایرانی می خواهد ؛ توان واستحکام و رشد وبلوغ خود را نشان دهد که دربرابر سرکوب و زن ستیزی ؛ پرچم دفاع از ارزشهای انسانی را در دست دارد ؛‌
و مسئولیت اخص زنان ایران شکستن فضای ترس و ناباوری است.
نقش‌ شما زنان این است که امید و جرأت مردم را احیا کنند
و توان‌ مقابله با سرکوب را در جوانان شعله‌ور نگاه دارند .
شایان ذکر است که :
آخرین تجمع خیابانی روز۸ مارس در ایران در سال ۱۳۸۵ در مقابل مجلس در میدان بهارستان برگزار شد و به شدت از سوی نیروهای انتظامی سرکوب شد.
در فراخوان تجمع ۸ مارس از زنان و مردان درخواست شده است که علیه نابرابری و برای دستیابی به شرایطی انسانی‌تر در روز جهانی زن، پنج‌شنبه ۱۷ اسفند، مقابل وزارت کار در تهران تجمع کنند.
بیکاری زنان در ایران دو برابر نرخ بیکاری مردان است.
نرخ بیکاری زنان تحصیل‌کرده ۳۱٫۱ درصد است
کانال تلگرامی «فراخوان تجمع ۸ مارس» نوشته است که دختران سهم بیشتری از کرسی‌های دانشگاه را به دست آورده‌اند اما سهم بسیار ناچیزی در بازار کار دارند.
همچنین گفته است که تاکید بر نقش مادری و لزوم در خانه ماندن زنان و احیتاج خانواده به مادران تحصیلکرده، توجیهی است برای فراهم نکردن فرصت‌های شغلی برابر برای زنانی که طبیعتا به عنوان شهروند از بازار کار ایران سهمی دارند.
فراخوان از تمامی:
کارگران، معلمان، پرستاران، مربیان پیش‌دبستانی، بازنشستگان، دانشجویان، زنان خانه‌دار و از همه‌ی فعالان جنبش‌های اجتماعی خواسته است در تجمع ۸ مارس شرکت کنند.
فراخوان تجمع ۸ مارس برای دسترسی برابر به فرصت‌های شغلی فارغ از جنسیت،‌ طبقه،‌ ملیت، نژاد خواستار شرکت زنان و مردان در این تجمع شده است.
فراخوان تجمع ۸ مارس با اشاره به شرابط نامناسب زنان کارگر گفته است که بیش از نیمی از زنان بدون قرارداد یا با قراردادهای موقت و دستمزدهای بسیار اندک مشغول به ‌کارند و از حداقل حقوق قانونی محروم‌اند.
بخش زیادی از این کارگران غیررسمی را مهاجران تشکیل می‌دهند که در مقابل روابط بهره‌کشانه‌ی کار آسیب‌پذیرترند.
زنان شاغل
با عدم امنیت شغلی، نظارت‌های نفس‌گیر بر پوشش و رفتار خود، محدود کردن خدمات عمومی -نظیر مهدکودک پس از بارداری- و موانع سرسخت بر سر راه پیشرفت شغلی‌شان مواجهند.